ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਿਸਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਸੋਚੋਗੇ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਅਜੇ ਵੀ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਜਿਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇਕ ਅਫਗਾਨੀ ਲੇਖਕ ਨੇ ਸ਼ੇਅਰ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰ ਵਿਆਕਤੀ ਪੜਣਾ ਚਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਦੇਖੋ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਅਤੇ ਕਰੋ ਜੀ ਸ਼ੇਅਰ
ਅਫ਼ਗ਼ਾਨਿਸਾਤਾਨ ਦਾ ਜਲਾਲਾਬਾਦ ਪਿੰਡ ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਸਵੇਰ ਸਲਮਾਨ ਅੱਜ 9 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਾਪਸ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਲਮਾਨ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇ ਹੀ ਸਲਮਾਨ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੋਲ ਬਸ ਸਟੈਂਡ ਕੋਲ ਬਸ ਰੁਕੀ ਸਲਮਾਨ ਨੇ ਉਤਰ ਕੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖਿਆ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲਈ ਕੋਈ ਟੈਕਸੀ ਨਾ ਮਿਲੀ ਤਾ ਉਹ ਪੈਦਲ ਦੀ ਤੁਰ ਪਿਆ ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਇਸਦੇ ਇਲਾਵਾ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਲੇਕਿਨ ਕਦੇ ਦੱਸ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ।
ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਅਫਸਾਨਾ ਸੀ। ਸੁੰਦਰ ਗੋਲ ਚਿਹਰਾ ਪਰ ਸਲਮਾਨ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਅਫਸਾਨਾ ਨੇ ਕਦੇ ਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਮੰਨਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜਾ ਕੁਵਾਰੀ ਸੀ ਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਇਹਨਾਂ ਖਿਆਲਾ ਵਿਚ ਗੁਵਾਚਿਆਂ ਉਹ ਪਿੰਡ ਪੁੱਜ ਗਿਆ ਸਲਮਾਨ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਦਰਖਤ ਥੱਲੇ ਇਕ ਸਫੇਦ ਸਾੜੀ ਵਿੱਚ ਇਕ ਕੁੜੀ ਬੈਠੀ ਸੀ ਸਲਮਾਨ ਨੇ ਉਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਇਹ ਉਹ ਤਸਵੀਰ ਸੀ ਜੋ ਸਲਮਾਨ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਵਸੀ ਸੀ।
ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਤੂੰ ਸਲਮਾਨ ਦੇ ਮੁੰਹ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਿਆ। ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਨੇ ਸਲਮਾਨ ਦੇ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਦੋਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਵਲੋਂ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ । ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਤੂੰ ਅਜਿਹੇ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੀ ਹੈ ਇਹ ਸਭ – ਸਲਮਾਨ ਅਫ਼ਸਾਨੇ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠਦੇ ਬੋਲਿਆ । ਸਲਮਾਨ…… ਇੱਕ ਅਵਾਜ ਪਿੱਛੇ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ ਸਲਮਾਨ ਨੇ ਪਲਟ ਕਰ ਵੇਖਿਆ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦੌੜੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਸਲਮਾਨ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਆ ਕੇ ਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾ ਲਿਆ । ਪੁੱਤਰ ਤੂੰ ਇਸ ਡਾਇਨ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਚੱਲ ਜਲਦੀ ਤੁਹਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਉਤਾਰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ ਇਸ ਚੁੜੈਲ ਦੀ ਜਰੂਰ ਤੈਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਲੱਗ ਗਈ ਹੋਵੇਂਗੀ – ਸਲਮਾਨ ਦੀ ਮਾਂ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਨਜਰਾਂ ਵਲੋਂ ਘੂਰਦੇ ਬੋਲੀ ।
ਮਾਂ ਤੂੰ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੀ । ਹਾ ਪੁੱਤਰ ਇਹ ਡਾਇਨ ਹੈ ਆਪਣੇ ਦੋ ਦੋ ਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਖਾ ਗਈ ਚੱਲ ਜਲਦੀ ਸਲਮਾਨ ਦੀ ਮਾਂ ਜਬਰਦਸਤੀ ਸਲਮਾਨ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕਰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲੈ ਗਈ । ਸਲਮਾਨ ਨੇ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਦੀ ਤਰਫ ਵੇਖਿਆ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਲੋਂ ਸਿਰਫ ਹੰਝੂ ਵਗ ਰਹੇ ਸਨ ਘਰ ਪੁੱਜਦੇ ਹੀ ਸਲਮਾਨ ਦੀ ਮਾਂ ਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਮਸਜਦ ਲੈ ਗਈ ਅਤੇ ਮੌਲਵੀ ਵਲੋਂ ਬੋਲੀ – ਮੌਲਵੀ ਜੀ ਇਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਕੱਟ ਦੋ ਉਸ ਡਾਇਨ ਨੇ ਛੂ ਲਿਆ ਕਾਸ਼ । ਉਹ ਨਾਗਣ ਮਰਦੀ ਤੱਕ ਨਹੀਂ । ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਜਰਾ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਮਾਂ ਇਹ ਕੀ ਡਾਇਨ ਡਾਇਨ ਲਗਾ ਰੱਖਿਆ ਇਨਸਾਨ ਕਦੇ ਡਾਇਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਆਪਣੀ ਧੀ ਸਮਾਨ ਹੈ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਡਾਇਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ।
ਬੇਟਾ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਅਫਸਾਨਾ ਮਨਹੂਸ ਹੈ ਡਾਇਨ ਹੈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਖਾ ਗਈ , ਜੋ ਵੀ ਉਸਦਾ ਮਨਹੂਸ ਚਿਹਰਾ ਦੇਖ ਲੈਂਦਾ ਉਸਦਾ ਪੂਰਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਵਿਚ ਗੁਜਰਦਾ ਅੱਲ੍ਹਾ ਉਸਦੀ ਹਾਏ ਤੈਨੂੰ ਨਾ ਬੈਠੀ ਹੋ । ਸਲਮਾਨ ਪੜਿਆ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਇਹ ਸਭ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ । ਦਰਅਸਲ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਦਾ ਪਤੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸੀ । ਤਾਲਿਬਾਨੀ ਆਤੰਕੀਆਂ ਵਲੋਂ ਲੋਹਾ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਿਆ । ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਗਈ । ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਸਲਮਾਨ ਦਾ ਦਿਲ ਭਾਰੀ ਭਾਰੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਨਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਨਾ ਪਰਵਾਰ ਵਿੱਚ , ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਰ – ਵਾਰ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਦਾ ਆਂਸੁਓ ਵਲੋਂ ਭਰਿਆ ਚਿਹਰਾ ਤੈਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਲਮਾਨ ਪਿੰਡ ਵਲੋਂ ਬਾਹਰ ਉਸ ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਦਰਖਤ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਅੱਪੜਿਆ । ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਸਲਮਾਨ ਅਫ਼ਸਾਨੇ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠਦੇ ਬੋਲਿਆ । ਸਲਮਾਨ ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਆਏ ਹੋ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਸਲਮਾਨ ਦੀ ਤਰਫ ਵੇਖਦੇ ਬੋਲੀ ।
ਅਫਸਾਨਾ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੀ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਆਪਣੀ ਹਾਲਤ ਪਾਗਲਾਂ ਵਰਗੀ ਬਣਾ ਲਈ ਹੈ ਤੂੰ ਤਾ ਪੜੀ ਲਿਖੀ ਅਤੇ ਸਮਝਦਾਰ ਹੈ। ਸਲਮਾਨ ਇਹ ਸਭ ਕਿਸਮਤ ਦੀ ਖੇਡ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹ ਸਮਾਜ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀਆ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਕਦੋ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਇਸਦੇ ਇੱਕ ਅਲੱਗ ਹੀ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜ ਹਨ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਸਮਝਦਾਰ ਹੋ ਜਾਇਏ ਪਰ ਸਮਾਜ ਦੇ ਬਣੇ ਨਿਯਮ ਅਤੇ ਪ੍ਰੰਪਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਤੋੜ ਸਕਦੇ। ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਸਹਾਦਤ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਦੱਸਿਆ। ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਦੱਸ ਮੇਰਾ ਇਸ ਵਿਚ ਕੀ ਕਸੂਰ ਹੈ। ਅਫਸਾਨਾ ਦੀ ਆਪਬੀਤੀ ਸੁਣ ਕੇ ਸਲਮਾਨ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਈਆਂ ਅਤੇ ਉਸ ਲਈ ਹੋਰ ਵੀ ਪਿਆਰ ਉਭਰ ਆਇਆ। ਅਫਸਾਨਾ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੁਣ ਕੌਣ ਕਰੇਗਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬਾਕੀ ਦਿਨ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਕੱਟ ਲਵਾਂਗੀ ਅਫਸਾਨਾ ਹੰਝੂ ਸਾਫ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ। ਹੁਣ ਉਹ ਵਿਧਵਾ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਸੀ ਅਜਿਹੇ ਵਿਚ ਰੋ ਓਰ ਕੇ ਕਦੋ ਤੱਕ ਜਿਉਂਦੀ ਰਹਿ ਸਕੇਗੀ ਜਨਮ ਅਤੇ ਮੌਤ ਤਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਹੈ ਅਫਸਾਨਾ ਦਾ ਕੀ ਦੋਸ਼ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵੀ ਦਾ ਰੂਪ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਉਹ ਡਾਇਨ ਮਨਹੂਸ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਇਹ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਅੰਧ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਦੀਆ ਪ੍ਰੰਪਰਵਾ ਵਿਚ ਫੱਸਿਆ ਹੈ ਸਲਮਾਨ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿਚ ਗਵਾਚਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਜ 7 ਦਿਨ ਬੀਤ ਗਏ ਸਨ।
ਸਲਮਾਨ ਦੇ ਵਾਪਸ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਿੰਡ ਛੱਡਕੇ ਜਾਂਦੇ ਵਕਤ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ – ਪਿਤਾ ਉਹਨੂੰ ਬਸ ਸਟੈਂਡ ਤੱਕ ਛੱਡਣ ਗਏ ਲੇਕਿਨ ਦੂੱਜੇ ਰਸਤੇ ਵਲੋਂ ਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਨਾ ਵੇਖ ਸਕੇ । ਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਬਸ ਸਟੈਂਡ ਉੱਤੇ ਛੱਡਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ । ਬਸ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਲਮਾਨ ਬਸ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਵੀ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਦਾ ਖਿਆਲ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੰਝੂਆਂ ਵਲੋਂ ਭਰੀ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਖ ਰਹੀਆਂ ਸਨ । ਉਸਦੇ ਦਰਦ ਭਰੇ ਸ਼ਬਦ ਵਾਰ – ਵਾਰ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜ ਰਹੇ ਸਨ । ਸਲਮਾਨ ਬਿਨਾਂ ਕੁੱਝ ਸੋਚੇ ਸੱਮਝੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਤਰਫ ਭੱਜਦਾ ਹੋਇਆ ਵਾਪਸ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਸਿੱਧੇ ਉਸ ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਦਰਖਤ ਦਾ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਰੁਕੇ
ਅਫਸਾਨਾ ਗੋਡਿਆਂ ਵਿਚ ਸਿਰ ਦੇ ਕੇ ਬੈਠੀ ਸੀ ਅਫਸਾਨਾ ਮੈ ਵਾਪਸ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਫਿਰ ਸ਼ਾਇਦ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਵਾਪਸ ਆਊਂਗਾ ਜਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਪਰ ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਕੁਝ ਪੁੱਛਣ ਆਇਆ ਸਲਮਾਨ ਅਫਸਾਨਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ਅਫਸਾਨਾ ਕੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਏਗੀ ਅਫਸਾਨਾ ਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਦੇਖੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋ ਹੰਝੂ ਵੱਗ ਰਹੇ ਸਨ
ਸਲਮਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ ਰਹੋਗੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਤੁਹਾਡਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ । ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਬਸ ਸਲਮਾਨ ਨੂੰ ਵੇਖੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਲੋਂ ਹੰਝੂ ਡਿੱਗਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ । ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਅਫ਼ਸਾਨਾ ਸਲਮਾਨ ਦੇ ਗਲੇ ਵਲੋਂ ਲੱਗ ਗਈ ਅਤੇ ਖੂਬ ਰੋਈ । ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਤਰਫ ਚਲੇ ਗਏ । ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਲਮਾਨ ਦੀ ਇਹ ਸੋਚ ਚੰਗੀ ਲੱਗੇ ਤਾ ਸ਼ੇਅਰ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਨਾ ਜੀ।
