ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਇਸ ਤਹਿਤ ਕਿਸਾਨ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਭੋਜਨ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਲੈਣ-ਦੇਣ ਵਿਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਵੇਲੇ, ਖੇਤਰਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਲਗਭਗ ਸਥਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਅਧਾਰ ਨਿਰੋਲ ਪੇਂਡੂ ਉਤਪਾਦਨ ਹੈ. ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੇਤੀ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਜੰਗਲਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾ ਕੇ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਖੇਤੀ ਦਾ ਚੱਕਰ ਚਾਰ ਤੋਂ ਅੱਠ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਪੰਜ ਤੋਂ ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਐਗਰੀਕਲਚਰ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖਿੱਤਿਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸਾਮ ਵਿਚ ਝੂਮ, ਕੇਰਲਾ ਵਿਚ ਪਨਮ, ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਪੋਡੂ ਅਤੇ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਬੀਵਰ, ਮਸ਼ਨ, ਪਾਂਡਾ ਅਤੇ ਬੀਰਾ ਵਰਗੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਖੇਤੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਆਸਾਮ, ਨਾਗਾਲੈਂਡ, ਮੇਘਾਲਿਆ, ਮਨੀਪੁਰ, ਤ੍ਰਿਪੁਰਾ, ਮਿਜ਼ੋਰਮ, ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਓਡੀਸ਼ਾ ਆਦਿ ਦੇ ਜੰਗਲੀ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਇਸ ਦੇ ਤਹਿਤ ਸੁੱਕੇ ਝੋਨੇ, ਕਣਕ, ਮੱਕੀ, ਚਿੱਟੇ ਚੂਰੇ, ਤੰਬਾਕੂ ਅਤੇ ਗੰਨੇ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸਥਾਨਕਕੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ
ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਇਸ methodੰਗ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਤ ਬਸਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਇੱਕਠੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਖੇਤੀ ਵਿਚ, ਕਿਸਾਨ ਫਸਲਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਫਸਲਾਂ ਦੀ ਵਧੇਰੇ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੇ ਕਿਸਾਨ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਇਸ methodੰਗ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਅਤੇ ਹਲ (ਲੱਕੜ ਜਾਂ ਲੋਹੇ ਦਾ ਹਲ) ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਲਦ ਅਤੇ ਮੱਝ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਸਰੋਤਾਂ ਤੋਂ ਨਮੀ ਸਪਲਾਈ ਦੀ ਉਪਲਬਧਤਾ ‘ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ
ਪੂੰਜੀ ਅਧਾਰਤ ਖੇਤੀਬਾੜੀ
ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦਾ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿਥੇ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਲਈ ਖੇਤੀ ਬਿਲਕੁਲ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਧੀ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਪੂੰਜੀ ਦਾ ਖਰਚਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਤੋਂ ਆਮਦਨੀ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਹੈ. ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਖੇਤੀ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਬਾਗਬਾਨੀ ਖੇਤੀ ਅਧੀਨ ਅਜਿਹੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਅਜੇ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ.
