ਬਾਲੀਵੁਡ ਫਿਲਮ ਦਾ ਗਾਣਾ ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਤੇ ਹਨ ਗੁਮਾਨ ਨਾ ਕਰ ਇਹ ਦੋ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਢਲ ਜਾਵੇਗਾ । ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਗਾਣਾ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਹੈ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸਹੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਚੰਗੀ ਸੂਰਤ , ਗੋਰੀ ਰੰਗਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ । ਵੱਧਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਸਾਰੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਇੱਕ ਕੰਡੇ ਰੱਖੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਬਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਸੀਰਤ ।
ਇਸਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੰਨਸਾਨ ਦੀ ਸੂਰਤ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਉਸਦੀ ਸੂਰਤ ਵੇਖਕੇ ਪਿਆਰ ਕਰਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ਕਿਉਂਕਿ ਇੰਨਸਨ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦਾ ਲੇਕਿਨ ਉਸਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਇੱਕ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਢਲਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਉਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ਕਲ ਵੇਖਕੇ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਇੰਨ ਸਨ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਵੇਖਕੇ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਅੱਜ ਅਸੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਹੀ ਲਵ ਸਟੋਰੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਦੱਸਾਂਗੇ ਜਿਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਤੁਸੀ ਵੀ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਪਿਆਰ ਹੋ ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ।
ਇਹ ਲਵ ਸਟੋਰੀ ਹੈ ਬੈਂਗਲੋਰ ਦੇ ਇੱਕ ਰਹੀਸ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਧੀ ਕੀਤੀ । ਸ਼ਿਵਮ ਬੈਂਗਲੋਰ ਦੀ ਇੱਕ ਰਹੀਸ ਪਰਵਾਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਉਹ ਉਸ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਬੈਠੇ । ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲਗਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਇੱਕ ਕਿਸਾਨ ਹੈ । ਕੁੜੀ ਵਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਬੇਹੱਦ ਖੂਬਸੂਰਤ ਅਤੇ ਸੱਮਝਦਾਰ ਸੀ । ਹਾਲਾਂਕਿ ਸ਼ਿਵਮ ਭਲੇ ਹੀ ਪੈਸੇ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦਾ ਹੋਵੇ ਲੇਕਿਨ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣਾ ਸ਼ਿਵਮ ਲਈ ਆਸਾਨ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ।
ਜਦੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸ਼ਿਵਮ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹਨੂੰ ਪ੍ਰਪੋਜ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕੁੜੀ ਨੇ ਸਾਫ਼ ਮਨਾਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਕੁੜੀ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਧੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁੰਡਾ ਇੰਨਾ ਪੈਸੇ ਵਾਲਾ , ਅਜਿਹੇ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਮਿਲਣਾ ਕਦੇ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ । ਲੇਕਿਨ ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਵੀ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ ਅਤੇ ਉਹ ਵਿਆਹ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈ ਕੇ ਸਿੱਧੇ ਕੁੜੀ ਵਾਲੀਆਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਅੱਪੜਿਆ । ਕੁੜੀ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਵਿਆਹ ਲਈ ਰਾਜੀ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਈ ।
ਦੋਨਾਂ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਦੀਸ਼ੁਦਾ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ ਅਤੇ ਸੱਬ ਕੁੱਝ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਵਲੋਂ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਦੋਂ ਅਚਾਨਕ ਵਲੋਂ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਸਕਿਨ ਡਿਸੀਜ ਹੋ ਗਈ । ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁੜੀ ਨੇ ਕਾਫ਼ੀ ਇਲਾਜ ਕਰਾਇਆ ਲੇਕਿਨ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ , ਉਸਦੀ ਉਹ ਰੋਗ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਈ ਅਤੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦਿਨ ਬਾ ਦਿਨ ਘੱਟ ਹੋਣ ਲੱਗੀ । ਅਤੇ ਉਹ ਬੀਮਾਰ ਪੈਣ ਲੱਗੀ । ਆਪਣੀ ਇਸ ਹਾਲਤ ਦੇ ਚਲਦੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਲਗਾ ਕਿ ਕਹੀ ਉਸਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਘੱਟ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਉਹਨੂੰ ਛੱਡ ਨਾ ਦਿਓ । ਕੁੜੀ ਇਸ ਚਿੰਤਾ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਕਮਜੋਰ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ।
ਫਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਤਾ ਲਗਾ ਕਿ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਏਕਸੀਡੇਂਟ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਜ੍ਹਾ ਵਲੋਂ ਉਸਦੀ ਦੋਨਾਂ ਆਂਖੋ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਚੱਲੀ ਗਈ ਹੈ । ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਏਕਸੀਡੇਂਟ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਲੋਂ ਉਹ ਕੁੜੀ ਉਸਦੀ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਣ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਜਾਣ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਵਲੋਂ ਕੁੜੀ ਦੇ ਮਨ ਵਲੋਂ ਇਹ ਡਰ ਵੀ ਚਲਾ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਘੱਟ ਸੁੰਦਰ ਵਿੱਖਣ ਉੱਤੇ ਵੀ ਮੁੰਡਾ ਉਹਨੂੰ ਛੱਡੇਗਾ ਨਹੀਂ । ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਵਲੋਂ ਚੰਗੇ ਵਲੋਂ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਗੁਜ਼ਾਰਨੇ ਲੱਗੇ , ਲੇਕਿਨ ਕੁੜੀ ਦੀ ਤਬਿਅਤ ਦਿਨ ਬਾ ਦਿਨ ਖ਼ਰਾਬ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਬਾਅਦ ਕੁੜੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ । ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਬਿਲਕੁੱਲ ਇਕੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਛੱਡਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ ।
ਜਦੋਂ ਸ਼ਿਵਮ ਸ਼ਹਿਰ ਛੱਡਕੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਗੁਆਂਢੀ ਨੇ ਉਸਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਤੂੰ ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਨਿਪਟਾਰਾ ਕਰੇਂਗਾ , ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਵਿਖਾਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਉੱਤੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਜੋ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਉਹ ਸੁਣਕੇ ਤੁਸੀ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਰਾਂ ਤਲੇ ਜ਼ਮੀਨ ਖਿਸਕ ਜਾਵੇਗੀ । ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੁਆਂਢੀ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਜਤਾਉਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰਿਆਦਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ – ਮੈਂ ਕਦੇ ਅੰਧਾ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਬਸ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰਾਮਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਰੋਗ ਅਤੇ ਬਦਸ਼ਕਲੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਲੱਗੇ ਕਿ ਹੁਣ ਮੈਂ ਉਸ ਵਲੋਂ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ . ਇਸਲਈ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਸਾਲਾਂ ਵਲੋਂ ਅੰਧਾ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰਾਮਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਰਹਿ ਸਕੇ । ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਕਰ ਸ਼ਿਵਮ ਉੱਥੇ ਵਲੋਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਲੇਕਿਨ ਉਸਦਾ ਇਹ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਤਿਆਗ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਲਈ ਪਿਆਰ ਵੇਖਕੇ ਉਸਦੇ ਗੁਆਂਢੀ ਦੇ ਆਂਖੋ ਵਲੋਂ ਹੰਝੂ ਨਿਕਲ ਆਏ ।
ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਲੋਂ ਇਹੀ ਸੀਖ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀ ਕਿਸੇ ਵਲੋਂ ਦਿਲੋਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਸ਼ਕਲ ਸੂਰਤ ਇੰਨਾ ਮਾਅਨੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ ਹੈ , ਮਾਅਨੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਚਾਲ ਚਲਣ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।
